Եթե նկատում եք, որ երեք տարեկան երեխան ձախ ձեռքով գդալ է բռնում, դա ամենևին չի նշանակում, որ նա ձախլիկ է լինելու։ Այս տարիքում երեխաները դեռ ակտիվորեն օգտագործում են երկու ձեռքերը: Մասնագետների շրջանում նույնիսկ կարծիք կա, որ երեխայի ուղեղը պլաստիկ է, նրան կարելի է ամեն ինչ սովորեցնել, իսկ երեխաները ամենից հաճախ աջլիկ են դառնում, քանի որ ծնողները նրանց այդպես են սովորեցրել։
Բայց 4-5 տարի անց, երեխային դիտարկելով, արդեն կարող եք առաջին եզրակացությունները անել:
«Աջ կիսագնդի երեխաները» ավելի զգայուն են, ինտուիտիվ կերպով հասկանում են աշխարհը: Նրանք զգացմունքային առումով առաջ են անցնում իրենց հասակակիցներից և ավելի հեշտ են հարմարվում նոր պայմաններին:
Ուղեղ մտնող տեղեկատվությունը նրանց կողմից ընկալվում է փոխաբերական, ասոցիատիվ, սա մտածողությունը դարձնում է ոչ ստանդարտ, ֆանտազիա։ Նման երեխաներն ունեն ստեղծագործելու, արվեստի, երաժշտության, գիտության և գյուտարարության կարողություններ: Ստեղծագործական առումով նրանք նույնպես բարձր կլինեն իրենց հասակակիցներից:
Ձախլիկի համար հեշտ է ոչ ստանդարտ լուծում գտնել խնդրահարույց ու էքստրեմալ իրավիճակում։ Հետագայում այս բնածին մեխանիզմը կօգնի ոչ միայն կյանքի, այլեւ մասնագիտության խնդիրների լուծմանը։ Ձախլիկ են եղել Լեոնարդո դա Վինչին, Նապոլեոն Բոնապարտը, Օտտո Բիսմարկը, Ուինսթոն Չերչիլը, Լև Տոլստոյը, Ալբերտ Էյնշտեյնը, Ֆրեդերիկ Շոպենը, Իսահակ Նյուտոնը, Հենրի Ֆորդը, Բիլ Գեյթսը, Գարրի Կասպարովը, Չարլի Չապլինը, Մերիլին Մոնրոն, Պաբլո Գարբոն և շատ ուրիշներ։
Ձախլիկ երեխան, համեմատած իր տարիքի երեխաների հետ, ավելի մեծ բառապաշար, հայացք և էրուդիցիա ունի: Եվ հետաքրքիրն այն է, որ նրա խոսքի գործառույթները չեն զարգանում այնքան աստիճանաբար, որքան աջլիկի գործառույթները: Ձախլիկը կարող է սկսել խոսել ավելի ուշ, բայց ամբողջ նախադասություններով՝ չափահաս ինտոնացիաներով: Ի դեպ, երբեմն երեխան ինքն էլ չգիտի բառերի իմաստը, բայց ակնթարթորեն հիշում է բանաստեղծություններն ու տեքստի հատվածները:
Ձախլիկն օժտված է իր գործունեությունը կառավարելու և դրանք ճիշտ ուղղությամբ փոխելու ունակությամբ։ Բայց ծնողներն ու ուսուցիչները պետք է օգնեն նրան, քանի որ հարմարվելով այլ պահանջներին՝ երեխան շատ էներգիա է ծախսում, հոգնում է, իսկ դա սպառնում է գերաշխատանքին։