Մահվան առեղծվածը հազարավոր տարիներ հետապնդել է մարդկությանը:
Այս ամբողջ ընթացքում և՛ փիլիսոփաները, և՛ գիտնականները փորձում էին հասկանալ, թե ինչ է կատարվում մարդու հետ մահվան պահին, և ուր են գնում հոգիները մահվանից հետո: Դ
Դյուքի համալսարանի Պրատ անվան ճարտարագիտական դպրոցի գիտնականները բացահայտում են արել։
Փորձերի ժամանակ աստղաֆիզիկոսները պարզել են, որ մարդկային հոգիները հեռու են գնում են, բայց երբեք չեն մահանում: Նրանց հաջողվել է մոտ տիեզերքում հայտնաբերել էլեկտրամագնիսական կյանքի հետքեր:
Ժամանակակից երկրագիտության կողմից քիչ հասկացված, բայց արդեն հաստատված բարձր ճշգրտության տիեզերական գործիքներով, տիեզերքում էլեկտրամագնիսական կյանքի ճառագայթումը մի քանի անուն ունի՝ էլֆեր, թայգերներ, կապույտ շիթեր, սփրայթներ: Այս երեւույթները դիտարկելի են 50-ից 100 կիլոմետր բարձրության վրա։
Գիտնականների կարծիքով՝ դրսից այս երեւույթները հիշեցնում են տարօրինակ շանթերի հսկայական բռնկումներ, բայց առանց ամպերի։ Նրանց երկարությունը գերազանցում է մի քանի տասնյակ կիլոմետրը։ Հազարերորդական վայրկյանի ընթացքում դրանք տարօրինակ ձևեր են ստանում:
Ըստ հետազոտողների՝ այս երևույթը կարող է լինել մահացած մարդկանց հոգիները, սակայն ստույգ ապացույցներ չունեն։ Ի վերջո, գիտությունը դեռ չի հասել այն փուլին, երբ հնարավոր կլինի ոչ միայն կանխատեսել մահը, այլև դիտարկել մարմնից բաժանված հոգին։
Եթե ամերիկացի գիտնականների հայտնագործությունն իսկապես հոգիներ է հայտնաբերել, ապա սա ևս մեկ անգամ ապացույց է դարձել, որ մահը վերջնական նպատակակետը չէ։ Մարմնից հեռանալուց հետո հոգին սկսում է իր կյանքը՝ միայն Երկրից հեռու։
